حساب و رحمت

 حضرت علی علیه السلام حساب و رزق را در جمیع آثار و شئون ، شبیه هم دانسته اند.

 از امیرالمؤمنین علیه السلام پرسیدند: چگونه با وجود کثرت مخلوقات خداوند از آنها حساب می کشد؟ حضرت فرمودند : همانطوری که با وجود کثرتشان ، آنها را روزی می دهد».

«پرسیدند: چگونه خداوند از آنها حساب می کشد و مردم خدا را نمی بینند؛ حضرت فرمود همانطوری که آنان را روزی می دهد و مردم خدا را نمی بینند».


 خداوند افاضه رحمت و وجود بر اساس قوابل و نیات مردم و طلب آنها می کند.
در آیات ۲۰ و ۱۹ از سوره نساء می فرماید :
« هر کس که رویه و مرامش این باشد که طالب دنیای عاجل و زودگذر باشد ، ما آن مقداری را از دنیا که بخواهیم نسبت به کسانی که بخواهیم می دهیم ، لیکن سپس به دنبال آن جهنم را برای او قرار داده ایم که به طور مذموم و مطرود به آتش آن می رسد ؛ و ملامت شده و دور افتاده در آن می سوزد.
وکسی که آخرت را طلب کند ، و کوشش کافی و وافی برای ورود به آن به جای آورد ، و از روی ایمان و ایقان باشد ، البته سعی و کوشش آنها در نزد خداوند مشکور است.
ما به تمام این افراد مدد و امداد می دهیم و قوه و نیرو می فرستیم چه این طائفه و چه آن طائفه را ؛ هر کدام را از عطا و فیض پروردگار تو تقویت می کنیم ؛ و البته فیض پروردگار تو از کسی منع نمی شود.»

یعنی هر کس هر چه بخواهد به مقدار و اندازه می دهیم ،در اعطاء و بخشش آن بخل و طمعی ندار یم ؛ کار ما افاضه رحمت و وجود بر اساس قوابل و نیات مردم و طلب آنان است ؛ هر کس آخرت بخواهد می دهیم ؛ و کسی که دنیا بخواهد میدهیم؛
 شما اگر تخم سیب در زمین کاشتید ، درخت سیب می دهد، محال است کسی تخم سیب زرد بکارد و درخت سیب سرخ بیرون آید.